Δυο Καρδιές Ηλεκτρισμένες σ' ένα Τραίνο | Καίσαρ Εμμανουήλ (1902 - 1970)
L'Arrivée d'un train en gare de La Ciotat, Louis Lumière, 1896
–την ίδια πάντα- παίρνω απέναντί σας,
τ' ωραίο, λιτό κεφάλι μού προσφέρετε
σα φρούτο σε κρυστάλλινη φρουτιέρα...
Μπροστά σας ένα απλό παιδάκι γίνομαι
που, ορθό σε μια προθήκη φωτισμένη,
νιώθει η καρδιά του απόκρυφα να δένεται
μ' ένα λαμπρό, γαλάζιο παιχνιδάκι...
Χρόνια με το ίδιο τραίνο ταξιδεύουμε,
λικνίζοντας τ' απίθανα όνειρά μας:
στο ερωτικό, τ' αμφίβολο ταξίδι μας,
ω, ας μένουμε κι οι δυο μας πάντα ξένοι!
Kαίσαρ Εμμανουήλ (1902-1970)
L'Arrivée d'un train en gare de La Ciotat, Louis Lumière, 1896
L'Arrivée d'un train en gare de La Ciotat, Louis Lumière, 1896
Ο Παράφωνος Αυλός, 1929 / Δώδεκα Σκυθρωπές Μάσκες, 1931 / Η Δυναστεία των Χιμαιρών, 1940 / Stillae Sanguinis, 1951
Ο Νίκος Καββαδίας έγραψε το 1932 το ποίημα «Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ» ( Νίκος Καββαδίας, Μαραμπού, 1933)
Alphabetarion # Milk | Wayne Miller / Dennis Stock / Eve Arnold / Thomas Hoepker / Inge Morath / Martine Franck (1930 - 75)
Thomas Hoepker, Boy in a dairy store, Naples, 1956
Henri Cartier-Bresson, Lunchtime for the dockers, Hamburg, 1952-1953
Dennis Stock, At the Abilene bus depot in Texas, a teenager quickly sips a malted milk during a break, 1960
The Beatles
Dennis Stock, The bus has just taken off from the depot in Abilene, before a teenage girl had finished her malted milk,
so she takes it with her to the next state, Texas. 1960
so she takes it with her to the next state, Texas. 1960
^ Marilyn Silverstone, Distribution of care milk to boys at Visauratia boarding house for orphan boys, India, Veraval, 1959 A Musical Milkman, 1930
Herman's Hermits - No Milk Today (1966)
Moving towards a Ghost | Paul Valery (1928)
Précédés d'une petite lettre sur les mythes par Paul Valéry. Illustrations par George Barbier. Paris: Auguste Blaizot, 1928
"What would we be without the succor of what does not exist? (…) The myths are the souls of our actions
and of our loves. We may only act while moving towards a ghost. We may only love what we have created.”
Paul Valery, Petite lettre sur les mythes, 1928
and of our loves. We may only act while moving towards a ghost. We may only love what we have created.”
Paul Valery, Petite lettre sur les mythes, 1928
Bathers | Paul Gauguin (1885 - 1902)
Paul Gauguin, Bathers at Dieppe, 1885
Paul Gauguin, Bathers, 1902
Paul Gauguin, Bathers, 1902
Paul Gauguin, Bathers at Tahiti, 1897
Paul Gauguin, Bathers, 1897
Paul Gauguin, Study for the Bathers, 1886
Paul Gauguin, Dans les vagues, ou Ondine (I), 1889
The Ignorant and the Insane | Thomas Bernhard, 1972 / Giannos Perlegkas, 2016
photos Iason Arvanitakis
The fairy tale is a thoroughly musical genre.
Novalis
At the Opera
The queen of the night’s dressing room
A vanity table
To the left and the right of the table an unupholstered chair
The father is sitting in the right chair, the doctor in the left one
A clothes rack
/
At the Three Hussars
The queen of the night, the father, and the doctor, seated at a circular table
Two side-tables with lamps
Winter in the background
A great opera diva, will sing the "Magic Flute" by Mozart for the two hundredth and twenty second time. Devastated by the discipline she has imposed on herself and from the repeated exposure to the crisis of the public, she has decided to cancel her scheduled appearances and retire with her blind father in the countryside. But he, alcoholic and avaricious, has invested all his life in the singing career of his daughter. Among them we find a doctor, a Forensic Medicine Doctor, obsessed with human anatomy, but indifferent to human existence... What the outcome of an artist's perfectionism, sterile specialization, excessive concentration, strict self-restraint?
Dramatis Personae
Queen of the Night: Anthi Efstratiadou
Mrs. Fargo/Vinter Waiter: Giannis Kapeleris
Father: Christos Malakis
Doctor: Giannos Perlegkas
Translation: Giorgos Depastas
Direction: Giannos Perlegkas
Sets-Costumes: Lucia Chouliara
Movement: Dimitra Efthimiopoulou
Lighting: Nikos Vlasopoulos
Video: Iason Arvanitakis
Queen of the Night: Anthi Efstratiadou
Mrs. Fargo/Vinter Waiter: Giannis Kapeleris
Father: Christos Malakis
Doctor: Giannos Perlegkas
Translation: Giorgos Depastas
Direction: Giannos Perlegkas
Sets-Costumes: Lucia Chouliara
Movement: Dimitra Efthimiopoulou
Lighting: Nikos Vlasopoulos
Video: Iason Arvanitakis
Also:
Υ.Γ. | Μανόλης Αναγνωστάκης (1983)
Δε θέλω να γνωρίσω πάρα πολύ τους ανθρώπους.
Όλα προς τι;
Ζήσαμε παιδικά χρόνια, νιότη - διαφορετικά.
Δεν ήταν δειλός γιατί είχε συναίσθηση της δειλίας του.
Η φοβερή εξυπνάδα του, χωρίς ίχνος ευαισθησίας.
Τα φτωχόπαιδα που έγιναν αφεντικά.
Ζήσαμε, εννοούν γλεντήσαμε.
Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες.
Παλιούς σου φίλους που τους βλέπεις με συγκίνηση - παλιούς σου έρωτες με αποστροφή.
Όλοι κομπλεξικοί με το ήθος.
Αγαπούσε ακόμη και τον αριθμό του τηλεφώνου της.
Δεν φοβόταν το θάνατο - τουλάχιστον το θάνατο των άλλων.
Τους αποκαλούσαν: η παρέα των τυμβωρύχων.
Βηματισμοί χωρίς σκοπό στα χειμωνιάτικα προαύλια. Χιλιάδες βήματα, χιλιάδες μέρες.
Θυμούμαι, άρα υπάρχω.
Το δήθεν χαμένο παρελθόν.
Μου είπες: οι αναμνήσεις είναι η ζωή.
Δε λύγισε από κτηνωδία.
Έγραψε το στίχο: " αν έλειπε αυτό το σιγανό τρυπάνισμα στο μυαλό", κι ύστερα σταμάτησε.
Δεν υπάρχει πνευματικός ηρωισμός.
Ο «Πιερρότος» του Ρώμου Φιλύρα.
Επισκευαστής αναμνήσεων.
Ζω μισά.
... Και ποτέ μην ξεπέσεις στο αχ εμείς οι καημένοι. (Δε θέλει παρά ένα βηματάκι να το σκεφτούν οι άλλοι για σένα.)
Έλπιζες από απελπισία.
Έλα εδώ-δε θα µας βρουν.
Με περνούσες μόνο επτά χρόνια αλλά πρόλαβες να πολεμήσεις στην Ισπανία.
Παρά τα όσα γράψανε τα βιβλία, στο κελί του τραγουδούσε όλη νύχτα τη Ραμόνα.
Δυο κατηγορίες πάντα: οι δρώντες και οι θεατές.
Το ήξερε πως δε θα άντεχε στο Μεγάλο Πόνο.
Τα παλιά τετράδια του παιδιού μου.
Ψάχνοντας τις λέξεις άρχισε το ψέμα.
Την αγάπησε γιατί έπρεπε κάποτε ν’ αγαπήσει.
Στην εβραίικη γειτονιά τα παιδιά δεν τον παίζανε γιατί δεν ήταν εβραίος.
Καλλιεργούν το μύθο της επικείμενης Επανάστασης.
Τώρα πια στην Τέχνη όχι μεγέθη — απλώς αποχρώσεις.
Έψαξε — τίποτα κάτω από τις λέξεις.
Καλλιέργεια χωρίς φθορά.
Ο μύθος της διαρκούς προόδου.
Τα άδεια γήπεδα.
Όσο πιο φωναχτά εναντίον του κατεστημένου.
Οι επαγγελματίες πεπειραμένοι.
Πάντα συντηρητικός στα μη ουσιώδη.
Απλώς ν’ αντιγράφεις τα συμβάντα της ζωής σου.
Στο συρτάρι ανακάλυψε ένα τετράδιο με σημειώσεις του πατέρα του.
Ο σπαραγμός της κοινοτοπίας.
Οι ίδιες λέξεις που λέμε όλοι.
Μιλούσε συνεχώς με παρενθέσεις και αποσιωπητικά, σαν τυφλός που βάδιζε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο έπιπλα
Όμως γιατί αυτός ο κόμπος εδώ στο στήθος...
Περιθώριο στο "Περιθώριο".
Ερημιά γύρω σου σιγά σιγά.
Ήθελε να ήταν ζωγράφος για να ζωγραφίζει μόνο τα χέρια της.
Τη ζωή που στερήθηκαν.
Το ανανεούμενο αίσθημα ενός επικείμενου κακού.
Απαίτηση της αλήθειας — ποιάς αλήθειας;
Η παραλία ήταν σα σκηνικό ή του φαινόταν ειδικά εκείνο το βράδυ.
Τελικά κατάληξαν στα ίδια πάλι λόγια: φιλία, κατανόηση, εμπιστοσύνη.
Χρόνια ύστερα από το θάνατό του, εσύ έστελνες στη μάνα του κάθε μήνα ένα γράμμα από το πακέτο που σου είχε εμπιστευτεί.
Είχε ζήσει δύο ολόιδιες σκηνές πριν από την «Καζαμπλάνκα».
Η ταβέρνα λεγόταν «Η ωραία Σεβίλλη».
(Γηράσκω αεί αναθεωρών)
Δεν ήξερε κανείς τους ποιός ήταν ο Γιάννης ο Σαλάς.
τόση κακότητα εν ονόματι του ανθρωπισμού
Πόσα άλλα κρυμμένα βαθιά...
Όμως ποτέ δε θα μου εξηγήσεις το πως και το γιατί.
Τα ταξίδια που δεν έκανε.
Η διαδοχή των ημερών.
Το παρελθόν μιας αυταπάτης.
Ήξερε πως δεν είχε πεθάνει αλλά δεν επρόκειτο ποτέ να την ξαναδεί.
Παλιές μεγάλες οικογένειες στα γαλλικά μυθιστορήματα, πολλά αδέρφια, πολλά ξαδέρφια συνομήλικα, μεγάλα εξοχικά σπίτια — καλοκαίρια.
Ο Κάλβος και ο Σολωμός έζησαν είκοσι χρόνια στην ίδια πόλη χωρίς ποτέ να συναντηθούν.
Μετά από χρόνια κατάλαβε πως καμιά δεν αγάπησε όσο την Εδουάρδα.
Έτσι ένα βράδυ, όπως είχε πιάσει κάτι σαν παραμιλητό τον Ραούλ.
Κυνηγούσε με μανία τις παλιές ταινίες για να ξαναζήσει τα νιάτα του.
Οι λαϊκές παροιμίες: η αποθέωση της συμβατικότητας.
‘Ύστερα από οχτώ χρόνια έμαθε πως το τηλέφωνό της εκείνο το βράδυ ήταν χαλασμένο.
Έβγαζε κάθε δέκα χρόνια μια φωτογραφία στην ίδια πάντα στάση.
Νόμισε πως όλα τα είχε γράψει για κείνη –μα εκείνη δεν είχε ακόμα γεννηθεί.
Πράγματα που δε λέγονται – και δεν εξηγούνται.
Ο Μπαχ
Οι τίτλοι στα «Περιεχόμενα» άμα τους διάβαζες στη σειρά, φτιάχναν ένα καινούργιο ποίημα - το πιο όμορφο ποίημα, χωρίς λόγια περιττά, χωρίς φιλολογία, χωρίς φτιασίδια.
Πλήθος περιφερόταν χρόνια µέσα στο σπίτι του αλλά κανείς δε µπήκε στο καµαράκι κάτω απ' τη σκάλα
Έβρεχε πάλι...
Σιωπή.
Προσπαθούσε να σε πείσει πως όλα είχαν αλλάξει, όμως εσύ τα 'βλεπες γύρω σου απελπιστικά όμοια.
Εμένα θα μου άρεσε με μια μουσική υπόκρουση, είπες, όπου θα καθόριζες εσύ τα κενά της σιωπής.
Υ.Γ. Μανόλης Αναγνωστάκης, 1983 / 124 ποιητικά θραύσματα
100 αντίτυπα εκτός εμπορίου / στο εμπόριο το 1992
Μανόλης Αναγνωστάκης - Νόρα και Δημήτρης Χριστοδούλου, Θεσσαλονίκη 1959 Υ.Γ., 1983, εκτός εμπορίου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
