Σε μια γωνιά, στ΄απόμερα του δάσους, εἶχα θαμμένη τη φτωχή καρδιά μου. Κανένας δεν την εἶδε,
δεν την ξαίρει - κανένας δεν μποροῦσε να την βρεῖ. Το πῶς την εἶχα κρύψει μέσ' στο δάσος, δε τὄχα
φανερώσει σε κανένα: θα τὄθελα να μένει μυστικό. Κι' ἔφυγα γελώντας κι' ἀλαφρός, ἀφοῦ της
ἔβανα μια πέτρα για σημάδι - μια μεγάλη πέτρα του βουνοῦ...
Μ' ἄξαφνα, κατέβηκαν οι μπόρες - οι μεγάλες μπόρες του χειμῶνα - κι' ὅταν, το καλοκαίρι, ξαναπῆγα,
δε βρῆκα το σημάδι πουθενά. Κι' ἀπο τότε ψάχνω, μέρα - νύχτα, καλώντας και ζητώντας την καρδιά
μου ! γυρίζω μέρα - νύχτα, κι' ὅλο ψάχνω, γυρεύοντας τοῦ κάκου να τη βρῶ...
Κι' ὅμως ἐκείνη βρίσκεται - το ξέρω - βρίσκεται πάντα στο μεγάλο δάσος - και δε με λησμονεῖ,
και με καλεῖ ! Τί τ' ὄφελος, για μένα, κι' ἂν ὑπάρχει, θαμμένη πάντα στο μεγάλο δάσος - ἀφοῦ
το βράδυ φτάνει, κι' ὅλο φτάνει - πέρα το φῶς κοντεύει να πεθάνει - και δεν ὑπάρχει τρόπος
να τη βρῶ;
Ναπολέων Λαπαθιώτης, 1932
Also:
3 comments:
http://k-m-autobiographies.blogspot.gr/2010/04/92-t.html
.
http://ghteytria.blogspot.gr/search/label/%CE%9B%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD
.
Στρατής Μυριβήλης προς Γιώργο Κοτζιούλα
Εν Μυτιλήνη τη 22.8.31
Βρε Γιώργο
Τρελλάθηκες; Τι αλογόμυγα ευθυμίας σέπιασε την ώρα πούγραφες το γράμμα σου, για να ξεχειλήσουν τα καλαμπούρια σου ως το φάκελλο;
Ωραία τα κατάφερες με τις διορθώσεις του Νουμά που τις περιέθαλψες μέρες. Επίσης ο Ναπολ. Λαπαθιώτης δεν πήρε λέει ακόμα το βιβλίο του Κόντου. Είσαι φρίκη.
Σε φιλώ
Στρατής
Από το βιβλίο Αγαπητέ Κοτζιούλα, εκδ. Οδυσσέας, 1994.
Post a Comment