Ένα παραμύθι | Γιώργος Χειμωνάς

- Είδα έναν έρωτα χτές. Είπε το κορίτσι.
- Τι ήταν; Ρώτησε το αγόρι.

 Έχουν την ίδια ηλικία 5, 6 χρονών.

- Έλα να σου δείξω! Λέει το κορίτσι. Ξαπλώνει στη χλόη.
- Έλα τώρα από πάνω μου. Λέει στο αγόρι.
Το αγόρι σκύβει, ξαπλώνει πάνω στο κορίτσι.
-Είσαι πολύ βαρύς, λέει το κορίτσι. Πήγαινε λίγο στο πλάι.

Μένουν ξαπλωμένα, ακίνητα.

-Αυτό είναι έρωτας. Λέει το κορίτσι.
- Πόσο κρατάει; Ρωτάει το αγόρι.
- Πολύ λίγο. Λέει το κορίτσι. Σε λίγο σπρώχνει το αγόρι.
-Αυτό είναι ο έρωτας, λέει.

 Σηκώνονται όρθια.

Το αγόρι λέει: - Αυτό ήταν όλο; Τίποτα δεν κατάλαβα.
-Τα αγόρια ποτέ δεν καταλαβαίνουν. Λέει το κορίτσι. Μονάχα τα κορίτσια καταλαβαίνουν.
 Το αγόρι σωπαίνει. Λέει απότομα.
 - Όμως και γω κατάλαβα.
 - Τι κατάλαβες; Ρωτάει το κορίτσι.
 - Δε ξέρω, λέει το αγόρι.

 - Εκεί! Λέει το κορίτσι. Ξέρεις που. Κάτι. Εκεί.
 - Ναι, εκεί. Λέει το αγόρι. Όμως, δε μπορεί να κρατήσει παραπάνω; Να μείνουμε λίγο παραπάνω;
 - Όχι. Λέει το κορίτσι. 

Τόσο κρατάει ο έρωτας. Αν κρατήσει παραπάνω, λίγο παραπάνω να κρατήσει, τότε θα κρατήσει όλη τη ζωή.

 - Ξέρω, λέει το αγόρι. Και τότε λέγεται αλλιώς.
 - Και πώς λέγεται τότε; ρωτάει το κορίτσι.
 - Γάμος. Λέει το αγόρι.

 - Τίποτα δε ξέρεις. Τα αγόρια τίποτα δε ξέρουν. Λέει το κορίτσι.
 - Και πώς λέγεται τότε; Ρωτάει το αγόρι.

 Το κορίτσι σωπαίνει.

Ύστερα, λέει ξαφνικά:
 - Γάμος, λέγεται η Γή με τον Ουρανό μαζί. Και δεν κρατάει μονάχα μια ζωή, κρατάει για πάντα. Η Γη από κάτω, κι από πάνω της ο Ουρανός. Πάντα. Αυτό είναι ο γάμος.
- Τίποτα δεν ξέρεις. Λέει το αγόρι, τα κορίτσια τίποτα δεν ξέρουν και λένε ότι τους κατέβει. Αυτό δεν είναι γάμος και δε λέγεται γάμος.
-Πώς λέγεται;, ρωτάει το κορίτσι.
-Αυτό λέγεται κόσμος, λέει το αγόρι. Και δεν έχει καμία σχέση.

 Σωπαίνουν.

 - Να κάνουμε τώρα την Γή με τον Ουρανό; Ρωτάει το αγόρι.
 - Ναι, λέει το κορίτσι, αλλά τότε θα το πούμε γάμο, όχι κόσμο.
 - Το ίδιο είναι, λέει το αγόρι, αλλά εντάξει, θα το πούμε γάμο.
 - Καλύτερα να μη το πούμε τίποτα. Λέει το κορίτσι. Θα είναι μαζί έρωτας και γάμος και δεν θα έχει όνομα.
 - Μ’ αρέσει που δε θα έχει κανένα όνομα! Λέει το αγόρι.
 - Και μένα! Λέει το κορίτσι

 - Βρήκαμε το πρώτο πράγμα στο κόσμο, που δεν έχει όνομα.

Ένα παραμύθι του Γιώργου Χειμωνά 

Αφήγηση: Μαρία Φαραντούρη,

Τσέλο: Γιώργος Καλούδης

Also:

Πεισίστρατος | Γιώργος Χειμωνάς (1960)